Pijnspel op afstand

Ondertussen weer terug op aarde, ben ik nog steeds in Nederland en mijn Meester is nog steeds ver weg.
De afstand weten we aardig te overbruggen, waar het op liefde, er voor elkaar zijn en zelfs seks aankomt.
De relatie is bevredigend voor beiden. Bdsm is voor mij vooral een mentaal spel en daarom is dit prima uit te oefenen op afstand. Neemt niet weg dat pijn toch wel belangrijk voor mij is. Ik vind pijn niet lekker, maar het geeft me rust. Een tijd geen pijnspel zorg ervoor dat ik steeds onrustiger word en niet lekker in mijn vel zit en dit ging me steeds meer parten spelen. Hierover ging ik ook klagen bij Meester.
Mijzelf pijn doen kan ik niet. Daar ben ik niet goed in. Dus het leek een onoplosbaar probleem. Tot gisteravond.

Deze avond heb ik een speldate staan met Meester. Ik moet me omkleden en hij kiest een rood/goud glanzend pakje uit waarin ik ga paaldansen voor hem. Mijn borsten zijn onbedekt. Het is een pakje van een badpakachtige stof, met een spinneweb op de buik.

Na 1.5 jaar paaldansles, ben ik er nog steeds niet erg goed in, maar ik kan wel al steeds meer. Dus ik doe het graag voor Meester en hij is tevreden. Hij vindt ook dat ik vooruit gegaan ben.
Hier en daar schuift het pakje voor mijn kut weg en vangt Meester een glimp daarvan op. Ook al is het moeilijk te zien via de webcam. Hij let erg goed op.
Na het paaldansen mag ik even wat drinken en op adem komen. Dan moet ik de boel afsluiten beneden en naar mijn slaapkamer gaan.

Daar pak ik mijn koffertje met sm-spullen en haal ik het plakje uit wat ik laatst gekocht had. Een mooie zwarte rechthoekige met vier rode hartjes erop. Mijn tepel moet ik vasthouden en dan mezelf aan de onderkant van mijn tiet slaan ermee. Ik vind het altijd moeilijk om mezelf pijn te doen en wil dan, als vanzelf, loslaten. Meester verbiedt het me en ik moet doorgaan. Door zijn strenge stem en de dwang die ik daarvan uit voel komen, lukt het me om door te gaan.
Mijn tiet kleurt al rood aan de onderkant en een beetje blauw. Meester is trots en zijn ogen glunderen, maar dan durf ik niet door te slaan, omdat ik bang ben dat de buren het horen.
Het is toch wel best gehorig bij ons in huis. Wat baal ik daarvan.
Meester laat me dan het stroken zweepje proberen. Ik heb 2 strokenzweepjes. De een is veel te zacht en de ander is oud en veel te scherp. Ik heb er niks tussenin. Toch proberen we het even met de strokenzweepjes, omdat die niet zoveel herrie maken als het plakje. Het plakje daarentegen kleurt mij wel heel erg goed.

Ik moet op mijn dijbenen slaan ermee. Die waren al blauw van het paaldansen en zijn gevoelig en dat doet zeer. Dan moet ik een knijper op mijn tepel zetten en dan met de strokenzweep ertegen aan slaan.
Meester en ik proberen het via telepathie. Hij praat niet meer, maar denkt heel sterk aan wat ik moet doen. Ik concentreer me heel sterk op hem en maak me los van mijn eigen gedachtes en gevoelens. Zo is het net of hij bij me is en hij mij slaat . Hij zegt alleen maar wat hij zou zeggen als hij bij mij stond en geeft me geen opdrachten meer, behalve dat ik niet mag stoppen met slaan totdat hij het zegt.
Ik voel hoe de zweep, onverwacht, op plekken terechtkomt, waar ik ze zelf niet zou hebben bedacht. Het is net of hij mijn hand stuurt op afstand.
Het doet zeer en ik begin zachtjes wat te grienen. Stoppen met slaan lukt niet, want er was geen commando van Meester gekomen dat ik mocht stoppen. Dus ik voel zijn energie die me dwingt om door te gaan en ik ga door. Terwijl ik huil van pijn. Iets wat ik bij mezelf , normaal gesproken, nooit kan doen en daarom miste ik dit pijnspel ook zo erg.
Nu gebeurt het dan toch. Door de tranen heen, spiek ik geregeld in het beeld van de webcam en de spiegel en zie hoe ik steeds meer kleur.

Meester haalt me over om het plakje weer te gebruiken. Het is nog vroeg en ik hoor ook wel eens iets van mijn buren. Hij wilt niet dat ik me schaam en denkt dat het wel meevalt wat ze horen.
Ik hoop het alleen maar. Ik sputter nog wat tegen. Meester zegt dat ik ook een andere kamer in het huis op kan zoeken, maar overal kunnen ze me dan horen. Dus ik besluit me eroverheen te zetten en mezelf toch weer met het plakje op mijn borst te slaan. Op de linkerborst sla ik mezelf aan de onderkant, die al aardig rood gekleurd is en een beetje blauw.
Eerst zachtjes en dan harder. Ik laat me leiden door het gevoel wat ik krijg, wanneer ik me sterk op Meester zijn wil concentreer. Zonder woorden. Ik mag niet stoppen, pas als hij dat zegt.
Langzaam aan begint de pijn weer heviger te worden en begin ik me te verbijten en zachtjes te grienen.
“zo dat is, omdat je me pas klootzak noemde” zegt Hij tegen me.
“En een flikker geloof ik ook nog?” vervolgt Hij, terwijl het plakje onverminderd doorslaat op mijn borst. Het wordt roder en blauwer. Ik denk terug aan de keren dat hij weer een streek met me uithaalde en ik lachend “oh jij flikker! of klootzak zei tegen hem. Het was alleszins niet slecht bedoeld, maar nu herinnert hij mij eraan en klinkt het slecht. Heel slecht.”
Ik voel hoe ik tegen een subspace aanzit. Mijn armen verslappen daardoor en ik zak neer op het bed.
Verder slaan kon niet meer, spacen lukt daardoor ook net niet.
“Ik ben trots op je. Ik ben zo trots op je” zegt Meester tegen me, terwijl ik lig bij te komen op het bed.

Dan moet ik polsboeitjes bij mezelf omdoen en ze aan elkaar klemmen met een karabijnhaakje. Meester vindt dat een geil gezicht en dan moet ik mijn plastice speculum pakken en die in mijn kutje stoppen en open zetten, zodat hij erin kan kijken.
Daarna moet ik mijn vibrator op mijn clit zetten en hardop fantaseren.
Meester vindt mijn fantasietjes geil. Zonder fantasietjes kan ik niet klaarkomen. Geestelijke stimulatie is voor mij echt heel erg belangrijk, zelfs belangrijker dan lichamelijke stimulatie. Ik kan namelijk wel klaarkomen zonder aangeraakt te worden, maar niet op alleen lichamelijke stimulatie.

Het is een apart gevoel om met mijn kutje open te masturberen. Ondertussen voel ik dat mijn borst lichtjes begint te branden en mijn dijbenen ook van de slaag. Het is een intens gevoel en al snel kom ik klaar. Mijn kutje wil samenkrampen door het orgasme, maar door het speculum lukt dat niet zo goed als anders. Door de druk die het speculum geeft op het krampen, voel ik dat ik nog geiler wordt en heviger klaarkom en dat ik zelfs een beetje spuit.
Meester wil dat ik nog een keer klaarkom en ik herhaal het nog een paar keer. En dan nog een laatste keer zonder speculum.

Daarna moet ik de rommel opruimen en mijn kutje wassen en terugkomen naar de slaapkamer. Hier belt hij me op en zegt dat ik op bed moet gaan liggen. De dekens over me heen moet trekken en mijn duim in mijn mond moet stoppen.
Het is een heerlijk gevoel.. Met mijn andere hand moet ik door mijn haar strelen en mezelf stevig vastpakken en onderwijl, zegt hij dat ik het goed gedaan heb en dat hij erg trots op me is.
Weer lopen wat traantjes over mijn wangen. Ik mis hem, maar hij voelt zo ontzettend dichtbij. Het is net of hij er echt is, wanneer ik mijn ogen dicht heb, zijn stem door de telefoon hoor en met mijn andere arm mezelf vastpak alsof het zijn arm is.

We sluiten af en al snel val ik in een diepe slaap. Het is wonderlijk dat het hem gelukt is. Hij zegt ook dat het afstandspelen bijzonder goed verliep, toen ik mezelf puur op hem concentreerde. Het spel grotendeels overeenkwam met hoe hij het dacht.
We geloofden allebei al in telepathie, maar dat we er dit mee konden bereiken, is zo bijzonder. Volgens mij een teken van onze bijzondere hechte liefde. Die alle afstanden kan overbruggen. De liefde tussen een Sadist en zijn masochist.