Laten we in de BDSM eens een dagje eerlijk worden. Ik stel die vraag, omdat vandaag tijdens de Europride door de grachten van Amsterdam talloze boten varen in naam van de ‘vrijheid’. Ik verzin dit niet zelf. Dat verzint Van der Laan, burgemeester van Amsterdam.

Welke vrijheid? De vrijheid van Lesbiennes, Homo’s, Biseksuelen en Transgenders, als ik het goed begrijp. De vrije uiting van hun seksuele geaardheid vertegenwoordigt even voor één enkele dag onze vrijheid in algemene zin.

Vrijheid bekt ook lekker. De PVV werpt dat woord al jaren doelloos om zich heen, maar het blijft lekker klinken. Hoe minder vrijheid we hebben, des te mooier klinkt het woord.

Betekent vrijheid iets voor (heteroseksuele) BDSM’ers in Amsterdam? Nee, in het geheel niet. Het vergunningenstelsel en de controle erop is zo geconstrueerd dat het vrijwel onmogelijk is om in Amsterdam een Fetish Café te openen zoals dat in Antwerpen al heel lang bestaat.

Betekent die vrijheid dan misschien dat iedereen in A’dam werk kan krijgen ongeacht achternaam of afkomst? Nee. Kun je dan als man die graag achter de kassa werkt bij Albert Heijn aan de slag? Nee, voor mannen geldt dat ze alleen vakken mogen vullen. Seksistischer kan het bijna niet.

Betekent die vrijheid dan misschien dat je in Amsterdam rustig een hartinfarct kunt krijgen tijdens spitsuur om op tijd opgehaald te worden door een ambulance? Nee, dat is een logistieke onhaalbaarheid.

Zou die vrijheid dan misschien betekenen dat wanneer je huis in de brand vliegt, de brandweer binnen de landelijk afgesproken termijn voor je woning staat? Nee, ook dat niet.

Brandweer en gemeente overleggen zelden, behalve misschien wanneer het CAO-onderhandelingen betreft. En dan nog lopen die onderhandelingen vaak spaak. Zo brandde bij mij om de hoek een pand af, omdat de gemeente experimentele paaltjes had aangebracht om het verkeer te regelen. De brandweer die na een tijdje eindelijk arriveerde wist van niets en kwam op vierhonderd meter van het brandende huis voor zo’n paaltje tot stilstand.

Betekent dan die vrijheid misschien iets is wat we niet zien en niet begrijpen?

Ik denk het wel.

Belangrijk om te weten is dat de politieke lobby in Amsterdam voor LHBT’ers krachtig is. Niet alleen in belang van het toerisme, maar vooral vanuit de gemeente en het onvolprezen COC. Dat laatste schrijf ik zonder ironie, want het COC heeft meer bereikt voor mensen met een niet voor de hand liggende seksualiteit dan menselijk haalbaar lijkt. Niet alleen in dit land maar ook daarbuiten.

Wie vertegenwoordigt de (heteroseksuele) BDSM’ers dan? De machteloze, zieltogende VVSM? Ik denk het niet. Als we dan geen vertegenwoordiging hebben, wie bepaalt dan wat het beeld naar buiten toe is van de gemidelde fetisjist of SM’er? Nou eigenlijk geen enkele instantie. Een goede psychiater wil nog wel eens voor je opkomen, maar over het algemeen geldt dat psychiaters en psychologen niet zoveel affectie hebben met BDSM. Dat hebben ze ooit zo geleerd op de universiteit, jaren geleden en bijscholingscursussen zijn ook maar weggegooid geld.

Je zou haast zeggen dat we ons beeld als BDSM’ers zelf bepalen, maar dat is ook niet zo. Als er aandacht aan BDSM geschonken wordt in de media, dan wordt een professionele Meesteres uitgenodigd. Kortom; een prostituee.

Vanaf een afstand hoor ik de old-schoolers piepen dat een Meesteres geen prostituee is omdat ze niet aan seks doet. Het zijn Godinnen aller Godinnen etc. etc.

We weten allemaal dat dit niet zo is. De Goddelijke Meesteres doet vrijwel alles waarvan de gemiddelde raamhoer zou zeggen dat ze er te netjes voor is. Wil je in mond gescheten worden? Wil je met een gigantische dildo uitgewoond worden? Of met een van spijkers voorziene leren handschoen afgetrokken worden? Het kan allemaal en de sky is the limit, zeker als je bereid bent fiks meer te betalen.

Deze Goddelijke Meesteressen met de hun zo dierbare ‘Money slaves’ bepalen voor de rest van de wereld hoe BDSM eruit ziet. Alleen daarom al zal onze dag van de vrijheid nog minstens een eeuw op zich laten wachten.

Hans van der Kamp