Interview Meesteres Manita

Meesteres Manita behoeft eigenlijk geen enkele introductie. Zij is een fenomeen en wie haar niet kent als Meesteres heeft in ieder geval over haar maandelijkse feest Manita’s BDSM Fetish Play Party gehoord of is er geweest. Het is een van de weinige feesten waar nog echt gespeeld kan worden.

TKW: Manita, hoe lang zit je in de BDSM?

Manita: Professioneel vanaf 2000

TKW: Hoe is dat zo gekomen?

Manita: Tsja, daar is mijn ex-man de schuld van.

TKW: In welk opzicht?

Manita: Toen ik hem leerde kennen, had ik eigenlijk niks met BDSM. Maar hij zag me gelijk al als iemand die hij wel kon opvoeden, zeg maar.

TKW: Hij zag je als talent?

Manita: Ja!

TKW: En je hebt geen fase doorgemaakt als onderdanige, maar je begon meteen als Meesteres?

Manita: We hebben het een keer geprobeerd en dat werkte niet.

TKW: Je moest lachen?

Manita: Nee, ik kreeg een beetje een paniekaanval vanwege het feit dat mijn handen en voeten aan elkaar zaten. En dat was in een moment dat we hele spannende dingen aan het doen waren. Het was heel opwindend maar toen was het over bij mij, er was opeens niets opwindends meer aan.

TKW: Je staat bekend als een vrij harde Meesteres, die stevig spel speelt. Geen… eh, hoe zeg ik dat netjes.. Geen hoer met een zweepje, zeg maar… Een old-school Meesteres neem ik aan?

Manita: Nee, ik vind dat wel het leukste maar ik kan ook wel met mensen spelen die niet zo veel kunnen hebben en ik heb daar ook genoeg spullen voor. Ik kan wel lief zijn.

TKW: Oké, haha! Op de achtergrond wordt druk nee geknikt. Maar goed, je kunt dus ook heel lief zijn.

Manita: Ja, ik heb in de loop van de jaren gemerkt dat het belangrijk is dat het voor een bepaalde groep mensen duidelijk is dat ik ook wel lief kan zijn. Sommigen willen dat helemaal niet weten natuurlijk.

TKW: Maar je bent dus op je best als je hard kunt spelen?

Manita: Nou, dat vind ik het leukste, ik geniet er van om mensen pijn te doen als ze dat leuk vinden.

TKW: Hoe is dan de verhouding dominantie/sadisme bij jou?

Manita: Ik denk dat ik meer een sadist ben dan een dominant.

TKW: Je hebt een eigen studio in Zaandijk. Mensen die een sessie met je willen boeken doen dat dan in Zaandijk. Dat staat dus los van Manita’s SM Party op de Showboat?

Manita: Ja, maar het is wel geboren uit dat ik daar ben gaan werken. Toen ik weg ging – of eigenlijk weg moest bij Maxime vanaf het moment dat alles gelegaliseerd werd – heb ik eerst nog een tijdje in Oost gewerkt maar dat was illegaal dus daar had ik snel genoeg van. En wij kwamen vroeger wel op de boot om zelf te spelen, Rob en ik, dus we wisten dat daar een ruimte was, maar dat stelde niet zo veel voor. Er was een sling, een Andreaskruis en een gyneacologenstoel en het was er heel donker. Je zag bijna niets. Het was gewoon echt een darkroom. Op een gegeven moment wilde ik er wel mee doorgaan want het ging heel goed in die tijd en toen zijn we eens met de eigenaar van de Showboat gaan praten en hebben we allebei wat dingen gedaan om ook voor hun die ruimte op te leuken en zo ben ik daar begonnen. Zij kwamen met het plan dat ze wel thema-avonden wilden gaan doen en toen heb ik aangeboden dat ik wel een fetisj-avond wilde gaan organiseren een keer in de maand.

TKW: Is het een fetisj-party of is het meer een BDSM-party?

Manita: Het is begonnen als een fetisj-party maar het is nu eigenlijk een fetisj-BDSM-play-party. Het is dus eigenlijk alles. Want ik denk dat het fetisjgehalte overduidelijk is als je daar voor het eerst binnenkomt en je ziet allemaal mooi geklede mensen. En beneden is er een goede speelgelegenheid die altijd volop gebruikt worden. Het is daar altijd druk.

TKW: Onder het wakend oog van Thysca.

Manita: Ja, mijn pitbull. Die doet het goed.

TKW: Er gaat dus ook nooit wat mis?

Manita: Nee, ik heb daar drie mensen voor rondlopen. Als zij denken dat er iets gebeurd wat onveilig is dan spreken zij die mensen daar op aan of ze proberen zo bij te sturen dat het de volgende keer niet meer gebeurt. Ja, behalve die ene keer toen iemand een Madame Jeanet in iemands kut had gestoken… Zo, die pestlijder!

TKW: Hoeveel mensen komen er gemiddeld?

Manita: Gemiddeld is het tussen de 170 en 220. Soms heb je een uitschieter naar 270 en soms een uitschieter naar 140.

TKW: En als je nou zelf zou zeggen wat wezenlijk onderscheidend is tussen Manita’s Party en al die andere parties?

Manita: Dat we goede speelgelegenheid hebben, goede dansgelegenheid, ruimte om te relaxen en te kletsen, er is eten, eigenlijk is alles heel goed verzorgd. Het is natuurlijk begonnen naar aanleiding van het gevoel dat ik altijd iets miste als ik uitging. Vroeger gingen we wel eens naar ‘Passion’, dat was hartstikke leuk, maar als je daar een keer een avond naartoe ging en je ging niet spelen en je hoorde de hele avond ‘Paradise by the dashboard light’, tsja… Al die kleine ergernisjes die je in de loop der jaren bij andere feestjes hebt meegenomen die probeer je dus nu te vermijden en op te lossen.