Irving Klaw
Af en toe moet ik aan Irving Klaw denken, de man die in Brooklyn geboren werd waar confectie en maatkleding de belangrijkste bronnen van inkomsten waren.
Ook als de naam Irving Klaw u niets zegt, dan heeft u toch vast wel een van zijn werken gezien. Hij was de man die in de jaren vijftig van Bettie Page een beroemdheid maakte en hij zette met zijn films en foto’s BDSM op de kaart in de Verenigde Staten.
Er is veel mysterie rond Klaw en zijn studio. Er zijn foto’s van hem. Een gezette man met een hoog opgesjorde broek. Hij lijkt amper te passen in het decor van de Burlesque grootheden van zijn tijd als Lili St. Cyr, Tempest Storm en Bettie Page.
Irvin Klaw had iets met nylons, schoenen en lingerie, maar hij was waarschijnlijk nooit begonnen aan BDSM films en fotografie als zijn klanten daar niet nadrukkelijk om gevraagd hadden.
Dat is ook wel te zien in de korte ‘loops’ die hij filmde van Damsels in Distress die in het ene filmpje onderdanig waren en in het volgende filmpje Dominant, of zelfs binnen drie minuten van rol wisselden. De filmpjes kregen door een lage opnamesnelheid een merkwaardig staccato-effect. Iets wat in de jaren vijftig met de 16mm camera’s van toen alleen lukte als je de camera geheel verkeerd instelde.
Het was ook duidelijk dat er heel wat afgelachen werd tijdens de producties. Ontroerend om te zien, maar opwindend is het nu niet echt meer. Dat was toen misschien wel zo omdat ’t vrijwel het enige materiaal was dat gedistribueerd werd.
Uiteindelijk deed een boerenjongen in Tennessee een bondage na, die hij afgekeken had van een foto van Klaw en deed dat zo onhandig dat hij daarbij om het leven kwam.
In het conservatieve Amerika van Mc Carthy gaf dat tijdens een hoorzitting de doorslag om Klaw te verbieden verder te gaan met zijn lucratieve postorderbedrijf.
Hij was zo ziek van de hetze waarin hij de hoofdrol speelde dat hij zijn hele archief wilde verbranden. 80% werd ook verbrand, maar zijn zuster Paula die ook in de zaak werkte wist materiaal in veiligheid te stellen.
Er zou veel veranderd moeten zijn in meer dan zestig jaar, maar nog steeds vind ik het moeilijk om goede BDSM- of Fetisjfilms te vinden. En ik ben niet de enige die dat vind.
Een geraffineerd spel tussen onderdanige en Dominant laat zich aanzienlijk moeilijker vastleggen dan vanilla seks, waarbij alles eigenlijk zichtbaar te maken is door de handelingen nauwkeurig vast te leggen. BDSM is echter spiritueler van aard. Niet alles wat gebeurt is ook echt zichtbaar.
Toch wil ik dat in de komende tijd gaan proberen. Een site is er al (heel vriendelijk gehost door TKW) en daar staan wat links naar fetisjclips op clipsforsale.com, maar ik ben hard op zoek naar Dominanten en onderdanigen die aan zo’n project mee zouden willen werken. Neem eens contact met me op via http://mimisclips.com. Misschien kunnen we wat voor elkaar betekenen.
Hans van der Kamp (1955) is fotograaf maar schreef daarnaast ook de roman Nette mensen in een nieuwe tijd voor Uitgeverij L.J. Veen. Daarnaast werden zijn korte verhalen gepubliceerd in een reeks bloemlezingen. Hij was werkzaam als (hoofd)redacteur voor verschillende tijdschriften en publiceerde in Propria Cures, De Held, Nieuwe Revu, Vrij Nederland en talloze andere tijdschriften. Als sadist en Dominant is van der Kamp al decennia uit de kast, al is zijn visie op het oude spel van ‘doing it or having it done to you’ soms wat afwijkend.