Eric Stanton
Als gevolg van grote demonstraties en acties op het vlak van burgerlijke ongehoorzaamheid kwam in Amerika de Civil Rights Act tot stand, een wet die discriminatie op basis van ras, kleur, religie en afkomst strafbaar maakte. Tot op de dag van vandaag is de positie van zwarte Amerikanen verre van ideaal.
Nog verder terug in de tijd ligt het stemrecht voor vrouwen dat pas in 1919 zowel in Amerika als in Nederland een feit werd. Ik zou de positie van vrouwen niet willen vergelijken met die van met name arme Amerikanen van Afrikaanse afkomst, maar dat er nog het een en ander te verbeteren valt is een feit.
Wat heeft dat met BDSM of Eric Stanton te maken, zult u zich terecht afvragen.
Nou, overheden kunnen wetten uitvaardigen zoveel ze willen, maar als die wetten niet echt leven in de harten van mensen, dan zijn die wetten niet meer dan vage regels die er om vragen om uitgedaagd te worden.
Eric Stanton leefde als illustrator in een tijd van super heroes, zoals Superman, Batman, en Spiderman. De Comic Books waarin de avonturen van deze nimmer falende mannen afgebeeld werden waren razend populair en droegen daarmee indirect bij aan het beeld dat de gemiddelde Amerikaan had van The American Way of Life, waarin de man thuiskwam in een grote glanzende auto, terwijl zijn vrouw keurig opgemaakt, met vers gelakte nagels en getoupeerd haar op hem stond te wachten met zelf gebakken koekjes.
Stanton leverde een totaal ander beeld van vrouwen. Zijn vrouwen waren superdominant, beschikten vaak net zoals hun mannelijke tegenhangers over magische krachten en hadden een zeer daadkrachtige, soms zelfs bijna willekeurig agressieve houding, waarmee ze de mannelijke superhelden qua spanning en sensatie ruim de loef afstaken.
Bovendien waren de super heroines van Stanton ook nog eens bijzonder seksueel, in een tijd dat veel Amerikanen nog dachten dat seks voor de man plezier was en voor de vrouw een plicht die zij gezagsgetrouw en geduldig onderging.
Natuurlijk is voor ons nu duidelijk dat Stanton een groot liefhebber was van BDSM en Femdom in het bijzonder, maar zo duidelijk was dat voor de lezers niet in de tijd dat Stanton’s werk gedistribueerd werd door de legendarische Irving Klaw in een semi-legaal distributienetwerk.
Het werk van Stanton was ook ver buiten de SM-scene enorm populair. Zijn tekeningen werden weliswaar gezien als pornografie, maar dat zat de verspreiding van Stanton’s boodschap natuurlijk op geen enkele wijze in de weg. Op z’n minst twee generaties mannen maakten daardoor kennis met vrouwen als krachtige, zelfstandige wezens die ook nog eens ultraseksueel waren, precies het tegenovergestelde van de rol die de overwegend religieuze Amerikaanse samenleving voor hen in petto had.
Daarmee heeft Stanton, waarschijnlijk zonder dat hij zich er zo bewust van was, een belangrijke rol vervuld in de emancipatie van de Amerikaanse vrouw.
Al eerder heb ik gesteld dat de BDSM-scene (in ieder geval vroeger) een tempel van verdraagzaamheid was. Decennia voordat transseksuelen en androgynen breed geaccepteerd werden in de homo-scene waren ze dat al wel in de BDSM-scene, die toen nog de SM-scene werd genoemd.
Dat het werk van Stanton nog steeds leeft en een veel breder publiek heeft dan alleen BDSM’ers, blijkt wel uit de vele heruitgaven bij Taschen, een uitgeverij die zich bij uitstek op een breed publiek richt.
Amerika kreeg bijna acht jaar geleden voor het eerst een zwarte president. Mocht daar een vrouw als president op volgen, dan zal dat ook een heel klein beetje te danken zijn aan illustratoren als Eric Stanton.
